Onderwijs heeft verschillende kerntaken. In de Staat van het Onderwijs 2019 worden o.a. beschreven:
het opleiden van studenten voor een goede positie op de arbeidsmarkt (allocatie);
het bevorderen van betrokkenheid bij de samenleving (socialisatie);
het bijbrengen van kennis en vaardigheden (kwalificatie). De afgelopen tijd heeft het onderwijs ook veel in de belangstelling gestaan. Ontevreden leerkrachten op het Malieveld die opkwamen voor o.a. een beter salaris en meer personeel. Ze klaagden over een te hoge werkdruk en een verstikkende regelgeving.
Vanuit het onderwijs klinken ook steeds meer geluiden over mentale druk en psychische klachten bij leerlingen en studenten.
“Een maatschappij waar steeds meer kinderen en volwassenen uitvallen is een gestoorde maatschappij”. Paul Verhaeghe.
Volgens de Vlaamse psychiaters Dirk de Wachter en Paul Verhaeghe zijn we geobsedeerd door geluk, en ligt er in onze tijd een taboe op ongelukkig zijn. Er is een soort collectieve waanzin om steeds meer, harder en beter te doen. Het maakbaarheidsdenken maakt de realisatie van toekomstdromen 100% een eigen verantwoordelijkheid. Volgens Paul Verhaeghe leidt deze overtuiging tot een dwangmatig denken over succes en geluk.
Maakt dit dat jongeren steeds meer te maken hebben met depressie en burn-outs?
Een op de vier studenten in het hoger onderwijs heeft burn-outklachten. Onderzoek studieklimaat, gezondheid en studiesucces 2017 van Hogeschool Windesheim onder 3.134 van hun studenten.
75% van de ondervraagde jongeren in een Metro onderzoek uit 2017 rapporteerde burn-out klachten.
Maar liefst 100.000 jongeren hadden in 2018 een burn-out (CBS 2018)
Slechts 1 op de 20 millennials werkt met veel positieve energie (5% in de zinzone). En opvallend genoeg lopen veel millennials in organisaties rond als een zombie (24%). Ze hebben moeite om aan te haken blijkt uit het 2018 onderzoek ‘Werkenergie van Millennials’ iov EnergyFinder.nl
Deloitte Millennial Survey 2020: In a world without COVID-19, the overriding storyline of the 2020 Millennial Survey might have been the anxiety expressed by Gen Zs and millennials in the primary survey. Pre-pandemic, nearly half of Gen Zs and more than four in 10 millennial respondents reported feeling stressed all or most of the time. Stress for women compared to men was seven percentage points higher among millennials (47% to 40%) and 11 points higher among Gen Zs (53% to 42%). 01
“Education is the most powerful weapon which you can use to change the world.” Nelson Mandela
Leven volgens een plaatje van wat anderen (opvoeders, scholen, werkgevers, de prestatiemaatschappij etc) nodig vinden en hoe het hoort, is geleefd worden door externe factoren. Het constant met je hoofd in de toekomst (moeten) zijn: als ik dit maar voor elkaar krijg dan komt alles goed. Hierdoor komen we in een soort overlevingsstand.
Het leven naar een ideaal beeld, je plooien naar anderen en daardoor het vermogen verliezen om jezelf te zijn. Jongeren lopen gemakkelijk tegen die innerlijke druk aan. Sociale media en perfecte plaatsje creëren een schijnwerkelijkheid waar het altijd beter en leuker lijkt te kunnen. En dat terwijl jongeren nog volop bezig zijn hun eigen identiteit te ontwikkelen. Een giftige cocktail zo blijkt wel uit de diverse cijfers.
Dus de hoogste tijd voor een transitie in onze maatschappij van 'niet mogen falen' naar 'fouten (leren) maken' om te kunnen slagen als noodzaak voor een evenwichtige ontwikkeling als jongere.
'Ensure that school curricula reflect the changing world of work and invest in skills of the future'. (Bron: Rapport sustainability@work 2020 - sustainable transformation van Randstad en Prof. Dr. Wayne Visser Antwerp Management School).
“Education is the most powerful weapon which you can use to change the world.” Nelson Mandela
In allerlei gremia en op allerlei manieren wordt al jaren over onderwijs innovatie nagedacht en gesproken. Diverse innovaties worden her en der uitgewerkt en op broedplaatsen (in concept) ontwikkeld, en ga zo maar door. Maar feitelijk is er de laatste jaren weinig veranderd. Veel woorden maar (te) weinig daden.
En dan blijkt het onderwijs ineens enorm wendbaar en adaptief te zijn. Ten tijden van de corona crisis kan het onvoorstelbare gewoon. Natuurlijk piept en kraakt het en wordt er bijzonder veel gevraagd van leerkrachten, leerlingen en ouders, maar toch!
We schaffen het centraal examen in het voortgezet onderwijs (eenmalig?) af. Lessen kunnen ineens massaal online gegeven worden en toetsing kan digitaal en/of online plaatsvinden. Van alles en iedereen wordt ingezet om leerlingen in hun thuisomgeving te ondersteunen met hun huiswerk en andere opdrachten. Ouders zijn als 'onderwijs assistenten’ ineens super belangrijk geworden.
Uiteraard is dit alles niet ideaal en zet het zeker druk op de ouders, de leerlingen en leerkrachten. Maar frappant is het wel. Hiervan leren zou ik zeggen en het beter maken. Waarschijnlijk is dat een combi van off-line (klassikaal) en on-line leren. De techniek is er en als het moet blijken we het ook te kunnen. Zeker als we de meetlat ook anders gebruiken.
Waarom hebben we het onderwijs zo vastgezet? Waarom moeten we alles meten, iedereen testen en daarvoor allerlei complexe systemen implementeren? Hoe zo kunnen we het onderwijs niet weer/meer teruggeven aan de experts, aan de leerkrachten? Waarom vertrouwen we niet (genoeg) op hun deskundigheid en commitment om de leer- en ontwikkel voortgang van hun leerlingen te realiseren, te duiden, transparant te maken en daar vervolg studie- en ontwikkel adviezen aan te verbinden?
Het voldoen aan technocratische en systemische schijnzekerheden als keerzijde van de prestatiemaatschappij dat moeten we echt stoppen. Scholen zijn er om jongeren te laten slagen en niet om te laten falen. We moeten af van de prestatiemaatschappij en toe naar de inclusieve en waarde toevoegende maatschappij. Focus op een growth mindset, het ontwikkel potentieel, de inzet en motivatie en minder op prestaties.
Uiteraard dienen we te investeren in voldoende kwalitatief goed personeel en materialen. Er is vanzelfsprekend sprake van continue bij- en omscholing. Er is tijd en ruimte om nieuwe dingen eigen te maken en mee te experimenteren.
Er wordt natuurlijk gebruik gemaakt van nieuwe technologieën. Onderwijs kan en moet (groten-)deels offline en kan absoluut deels online. Tevens levert dat minder druk op het OV op en kunnen we ’s ochtends vroeg fatsoenlijk in de trein/metro/tram/bus zitten.
Er wordt gewerkt met combinaties van professionele leerkrachten + ervaringsdeskundigen uit het veld. Zij-instromers actief inzetten en de drempels verlagen. Mekaar versterken en leren van elkaar. Bij een standaard 4 daagse arbeidsmarkt en/of basisinkomen structuur of als een van de flexibele banen kunnen professionals bijvoorbeeld 1 dag per week zich inzetten voor het onderwijs. Ik denk -en spreek uit eigen ervaring- dat vele professionals dat zouden willen.
We dienen pro-actief kennis en vaardigheden voor de 21e eeuw, de arbeidsmarkt van de toekomst te ontwikkelen. Maar we zullen ook vak(ken) moeten introduceren die gaan over een betere wereld, de SDG’s, burgerschap nieuwe stijl, samenredzaamheid, hulpbereidheid, EHBO, etc. Maatschappelijke stages zijn vast onderdeel van je middelbare school. En we kunnen zeker ondernemerschap, een bestuursjaar en andere relevante buitenschoolse bewezen leerervaringen belonen met studiepunten.
Dus de hoogste tijd voor een shift in mindset: van ‘niet mogen falen’ naar ‘fouten maken als noodzaak’ voor een evenwichtige ontwikkeling als jongere! Je krijgt voortaan niet alleen een rapport met een cijfer per vak maar ook een score lijst (kwantitatief en kwalitatief) m.b.t. je persoonlijke ontwikkeling/growth mindset. Te denken valt aan zaken als:
Neemt (mede) verantwoordelijkheid voor eigen leer- en ontwikkelproces.
Vraagt feedback en leert ervan.
Creëert i.p.v. reageert, stelt doelen en reflecteert.
Durft fouten te maken, stelt zich kwetsbaar op.
Denkt na over, onderzoekt zijn/haar purpose (passie, missie, roeping, professie).
Maar ook skills als empatisch vermogen, creativiteit, overtuigingskracht, samenwerken.
'Ensure that school curricula reflect the changing world of work and invest in skills of the future'. (Bron: Rapport sustainability@work 2020 - sustainable transformation van Randstad en Prof. Dr. Wayne Visser Antwerp Management School).
En uiteraard krijgen innovatie en technologie ruime aandacht. Innovatieve methodieken en tools. Programmeren, data analyse, artificial intelligence, website design, werken met social media etc.
School van de toekomst - Gen Z.
Deze generatie wordt gedefinieerd als alle jongeren die geboren zijn tussen 2000 en 2015. Zij nemen de regie van het leven zelf in handen. In het vormgeven van een gelukkige toekomst grijpen ze alles aan dat hen verder kan helpen. Leven is zoeken voor deze jonge generatie. En die zoektocht gaat niet zonder slag of stoot. Het omarmen van individuele vrijheid en zelfbeschikking is waardevol en empowering, maar tegelijkertijd beangstigend en stressvol. Hun zoektocht moeten jongeren zelf doorlopen, maar daarin kunnen ze niet zonder de steun en inspiratie van anderen.
Het onderwijs en de leerkrachten zijn daarin essentieel!
03 04 05 06 07
Comments